himalayan goat breeding farm: Breed
test
    • Showing posts with label Breed. Show all posts
    Showing posts with label Breed. Show all posts

    Beetal Goat

    10:59 AM
    Beetal Goat
    beetal goat farming in nepal
    beetal goat farming in nepal

    Beetel Goat Breed

    The Beetal Breed of goat is also considered as the very profitable breed to raise in the commercial goat farm. This breed has very good milk yielding capability after Jamunapari. The Beetal goat is the large animal and considered as the dairy goat breed. There skin are of very good quality for making leather goods which has demand in the market.
    Beetal goat is more adaptable to the different climatic condition and also suitable for the stall feed system. Beetal goat is the breed of Punjab and Haryana region of India and Pakistan also called as Amritsari goat. However true breed of Beetal is found in the Amritsar, Gurdaspur and Ferozpur district of Punjab.

    Appearance Of Beetal Goat Breed :-

    Beetal is the large animal with an average male body weight of 45-50 kg. It is found in brown or black with various round white spot in the body. Though the majority of Beetal goats are black in color among them the brown Beetal percentage is less as compare to the black beetal. Its a true resemblance of the Jamunapari goat with convex face and Roman nose. They too have drooping ears which is long and flat both male and female have thick horn of medium size.
    Beetal goat has small tail and there udders are well developed with perfect conical teats which makes them a true dairy goat breed.

    Beetal Goat Breed Characteristics :-

    The average body weight of adult male and female are of 55 and 35 kg respectively. Hence they are considered as the large animal with such a huge body weight. This breed is also well suited with the stall feeding system and shows very positive growth result with the proper feed supplied to them.

    Beetal Goats Reproduction:-

    Beetal goat is also very reproductive the average age at first kidding is approx 2 years and at the interval of 12 months.kids percentage is of singles which is of 40% and twins is of 52% also triplets with 7% and sometime quadruplets which is very rare 0.5%. kids are born healthy with an average weight of 2.8 – 3 kg and gains 12 kg of weight in 6 months and 22 kg in 12 months.

    Milk Yielding Ability In Beetal Goat:-

    Milk yield is very good with an average of 180 litres in there lactation period of 185 days hence they are also considered as the dairy goat breed. Milk yield is quite enough for the feeding kid which is very essential to reduce the kid mortality rate.

    Overall Performance of Beetal Goat:-

    There overall performance is good in every respect though it is meat, milk and leather. Hence this breed is also suggested for the commercial goat farm however it is advised to have cross breed with Beetal buck with the regional goat breed to have better cross breed result. They show very good result with the stall feed condition hence it is advised as the profitable goat breed for commercial goat farming.re them so that it can be used at the times when there is grazing option in drought.
    Labels: , ,

    Advantage of Khari goat

    10:49 AM
    Advantage of Khari goat
    khari goat grazing in farm
    khari goat grazing in farm

    IOrigin and distribution: Khari (Capra hircus) goats are the principal goat breed of Nepal and are found across the hills and inner valleys in the country. They are quite widespread and can be found in the mid hills and immediate south of high mountains. They represent 56 % of the total goat population. They are prolific and good for meat production. They are hardy and well adapted to local environments, and occur in 6 different colour types namely, Seti (White), Kali (Black), Khairi (Brown), Ghorli (Brown mixed with other colours), Singari (Black with white markings) and Dhobini (White with black markings) (Oli, 1987; Neopane, 1997).

    Phenotypic measurements: These goats have a prolificacy of 1.6 kids and a kidding interval of 283 days (Neopane, 2000). They have a relatively small body size that may vary widely in body weight from 20 to 40 kg. The wide variation within Khari goats tends to support the existence of several types. They have been characterized at phenotypic and chromosomal level. Measures of phenotypic characteristics are presented in Table 1.
    Table 1: Phenotypic characteristics of Khari goats (Values are means ± standard errors)
    ParametersValues
    Body length (cm)63.1±0.39
    Heart girth (cm)65.5±0.37
    Height at wither (cm)55.9±0.28
    Ear length (cm)16.2_0.4
    Tail length (cm)12.6_0.3
    Adult weight (kg)Female:24.1±0.34; Male:28-40
    Kuwar (2000) working with Khari/Hill goats across the hills from east to west of the country reported three distinct types with respect to genetic distance. The goats of the eastern region are smaller in size and the goats from mid western region are bigger in size (Table 2).
    Table 2: Body parts measurements of Hill goats grouped into three main clusters
    ParametersCluster A (46)Cluster B (70)

    CLUSTER C (73)

    Body length (cm)69.3±0.3a66.5±0.2b64.9±0.2c
    Wither height (cm)66.9±0.2a64.7±0.1b59.2±0.2c
    Heart girth (cm)69.9±0.3a66.5±0.2b65.9±0.2c
    Flank girth (cm)81.7±0.2a80.1±0.2b71.4±0.1c
    Flank height (cm)68.9±0.2a67.3±0.1b61.1±0.2c
    Ear length (cm)15.6±0.2a13.3±0.2b13.3±0.1b
    Horn length (cm)16.7±0.6a10.7±0.5b11.3±0.3b
    Adult weight (Kg)38.6±0.8a31.8±0.4b27.7±0.5c
    Cluster A: Goats from mid-west (Salyan and Surkhet); Cluster B: Goats from west (Lumle and Bandipur); Cluster C; Goats from east (Sindhuli and Pahkribas)
    A protein analysis indicated that haemoglobin was polymorphic in Hill goats. Two genotypes of haemoglobin, HbAA and HbAB were found in the sampled population. The gene frequency of HbA was higher than HbB, which was more in the goats sampled from east Nepal. Four genotypes of transferrin, TfAA, TfAB, TfBB and TfAC were found in the Hill goats with decreasing trend of genotypes frequencies. The gene frequency of TfA was the highest followed by TfB and TfC. The gene frequencies of TfB and TfC were higher in the goats of east Nepal than west Nepal. Polymorphism of these two principal blood protein including differences in gene frequencies between the populations of Hill goats found in different locations indicated the genetic variation in Hill goats (Kuwar et al., 2001)

    Production performances: Khari goats are a promising breed due to their high prolificacy and low kidding interval. A useful measure of reproductive rate is the number of kids born per doe per year. This can be calculated as litter size divided by kidding interval (expressed in years) as per Oli and Gatenby (1990). Taking the means of the values presented in Table 3, the calculated value is 2.1 kids born per doe per year. The figure indicates that the Khari goats have a good reproductive rate. However, the Khari/Hill goats have a low finishing weight. The average live weight at 48 weeks is 12.6 kg. This would produce only 7.8 kg dressed meat (calculated from the basis of 62% dressing percentage as per Aryal and Neopane, 1996).
    Table 3: Production performances of Khari breeds of goats (Values are means ± standard errors)
    ParametersValue
    Birth weight (Kg)1.70 ±0.023
    Weaning weight (Kg)7.47±0.119
    6 month weight (Kg)8.78±0.199
    36 weeks weight (Kg)10.4±0.167
    48 weeks weight (Kg)12.6±0.331
    Litter size at birth (No)1.61±0.024
    Litter weights at birth (Kg)3.38±0.056
    Litter size at weaning (No)1.42±0.026
    Litter weights at weaning (Kg)11.9±0.365
    Age at first service (days)374±5.63
    Weight at first service (Kg)15.4±0.219
    Kidding interval (days)282.9±4.2
    Gestation length (days)145±0.18
    Labels: , ,

    उन्नत जातको बोका किन चाहिन्छ त ?

    12:51 PM
    उन्नत जातको बोका किन चाहिन्छ त ?
    big goat picture
    big goat picture
    बाख्रा प्रजनन गराउँदा हाडनाता परेमा तौल कमी, रोगी र मासु उत्पादनमा कमी हुने भएपनि नेपालमा बाख्रा प्रजनन प्रायः हाडनातामै हुने गरेको छ । जनचेतना, व्यावसायिक बाख्रापालन र उन्नत जातको बोकाको अभावले बाख्रामा प्रायः सबै हाडनातामै प्रजनन हुने गर्छ ।

    “नेपालमा बाख्रा प्रजनन प्रायः सबै हाडनातामा हुनाले तौलमा कमी, रोगी र शारीरिक वृद्धि हुन नसक्दा बाख्रापालनबाट राम्रो आम्दानी लिन र व्यावसायीकरण गर्नमा बाधा पुगेको छ, बोकालाई माउ पाठापाठीसँग राख्नुहुँदैन । ज्यादै मोटो र दुब्लो बोका प्रजननको लागि योग्य हुँदैन । बोका एकदेखि पाँच वर्षको उमेरसम्म प्रजननयोग्य हुने, प्रत्येक दुई वर्षमा बोका फेर्नुपर्ने, २५ बाख्रीको लागि एउटा बोका र एक पटकमा दुई वा बढी पाठापाठी जन्माउने बाख्री मध्येबाट छनोट गरिएको बोकाबाट क्रस गराउनु उपयुक्त हुने विशेषज्ञको भनाइ छ ।
    बाख्रापालनको लागि सन्तुलित आहार र व्यवस्थित प्रजनन आवश्यक रहेको विज्ञको भनाइ छ । “अन्य प्राणीमा जस्तै नजिकको नातामा प्रजनन भए बाख्रामा पनि जातीय गुण एवम् उत्पादन क्षमतामा क्रमिक ह्रास आउँछ

    अनुसन्धान केन्द्र बन्दीपुरले वर्षेनी बढीमा एक सय ५० उन्नत बोका किसानलाई बेच्छ ।
    खरी जातका स्थानीय बाख्रा राम्रो देखिएकोले राम्रा पाठा बोकाको लागि छनौट गरेर आफ्नो खोरमा नराखी बेग्लै गाउँठाउँमा लैजान सके हाडनाता नपर्ने र उत्पादन राम्रो हुन्छ ।

    प्रजनन, आहार, स्वास्थ्य, चरन, खोर र बजार व्यवस्थ्ाापनमा विकास गर्न नसक्दा नेपालमा अझैपनि बाख्रापालनको व्यावसायीकरण हुन सकेको छैन ।

    आवश्यक परेको वेला बेच्ोर घरखर्च टार्न सकिने गरीबको जीवनको आधार मानिएको बाख्रापालनबाट प्रशस्त आम्दानी लिन सकिन्छ । तर व्यावसायीकरण हुन नसक्दा यो व्यवसाय स्थानीय गर्जो टार्नमै सीमित छ ।

    “जग्गा जमीन छ तर व्यवस्थित छैन । घाँसको उत्पादनमा कमी छ, सयवटा बाख्रा पाल्छु भन्दा कसैले दिन सक्दैन, बाख्रापालनमा व्यावसायीकरण संभव छ तर लागिपरेका कोही छैनन्
    यो व्यवसायमा गाईभैँसीमा जस्तो धेरै र छिटो आम्दानी नहुने तथा धैर्य र निरन्तरताको आवश्यकता  पर्ने हुँदा धेरै ठूलो मात्रामा बाख्रापालन व्यावसायीकरण हुन सकेको छैन । मासुको लागि विदेशबाट वर्षेनी करिव बाह्र लाख खसीबोका नेपाल भित्र्याइन्छ । यसको स्वदेशमा मासु उत्पादन ६० प्रतिशत छ ।

    सरकारले बाख्रापालनलाई प्राथमिकता दिएको र ग्रामीणस्तरमा व्यापक भएकोले देशै बाख्रामय भएको न्छ । ठूलो मात्रामा र व्यावसायिक रुपमा बाख्रापालनका लागि चरन, प्राविधिकको सहजता र संभावनायुक्त बेग्लै ठाउँ आवश्यक छ
    नेपालमा मूख्यतः चार जातका ८१ लाख बाख्रा भएको अनुमान गरिएकोछ । तीमध्ये खरी जातको सबैभन्दा बढी ५६ प्रतिशत छ । क्षेत्रगत रुपमा बाख्रापालनको अवस्था हेर्दा मध्यपहाडमा सर्वाधिक ५४ प्रतिशत छ भने तराईमा ३२ र उच्च पहाडमा १४ प्रतिशत छ ।
    मासु, दूध, मल, रौं र यातायात नपुगेको ठाउँमा भारी बोक्न प्रयोग हुने बाख्रा सबै अवस्थ्ााका मानिसले पाल्न सक्ने बहुउपयोगी पशु हो । नेपालमा स्थानीय बाख्राहरुमा च्याङग्रा र सिन्हाल घुम्ती तथा खरी र तराई जातका बाख्रा घरायसी व्यवस्थापनमै पालिन्छन् ।

    सरकारले बाख्रा विकासका लागि २०३३ मा केन्द्रीय बाख्रा विकास फार्म स्थापना गर्‍यो  । जसले २०४५ सम्म उन्नत जातका प्रजनन योग्य बोका तथा घाँसका वीउ विरुवा उत्पादन गरी किसानलाई वितरण गर्दे आयो । तत्पश्चात केन्द्रले बाख्रा विकासका लागि उपयुक्त प्रविधि विकास गर्न वंश सुधार, पशु आहारा, स्वास्थ्य, घाँस तथा चरन र किसानहरुको आर्थिक तथा सामाजिक जीवनस्तरमा पार्ने विविध पक्षबारे अनुसन्धान तथा किसानले उपयोग गर्न सक्ने प्रविधिको विकास गर्दे आइरहेको छ । तनहुँको बन्दीपुरमा रहेको केन्द्रमा विभिन्न जातका ३६४ बाख्रा छन् ।

    करिब ८० हेक्टर जमिनमा गोठ, भवन, घाँस खेती र प्राकृतिक चरन आदि छ । केन्द्रमा वैज्ञानिक, प्राविधिक लगायतका जनशक्ति, बजेट, दाना औषधि र ल्याब भएपनि प्राविधिकको अभाव छ । कामको लागि ज्यामीमा भरपर्दा बढी महँगो पर्ने र विभिन्न खालका समस्या झेल्नुपर्ने बाध्यता रहेको छ ।

    नेपालमा चार स्वदेशी, दुई विदेशी र वणशंकर जातको बाख्रा पालिन्छ । बाख्रा उत्पादन तथा बजारको माग बीचको असन्तुलन हटाउन, आयात प्रतिस्थापन गरी कृषकको आम्दानी बढाउन व्यावसायिक उत्पादन आवश्यक भएको महसुस गरिएको छ । त्यसको लागि प्रजनन, आहार, स्वास्थ्य, चरन, खोर र बजार व्यवस्थ्ाापन गर्न अनुसन्धान केन्द्र बन्दिपुरले नयाँ अनुसन्धानको विकास गरिरहेको छ ।

    हाल कृषकले प्रयोगमा ल्याएको टाट्नुमा ४६ प्रतिशत घाँस, पराल खेर गएकोले घाँस, पराल, दाना र पानी पिउने एउटै भाँडोको विकास भएको छ । कम खेर जाने दस बाख्रा पाठापाठीलाई घाँस खुवाउने फलामे तारबाट बनाइएको डोके फिडर बनाइएको छ । बाख्राहरु बढीमात्रामा आन्तरिक तथा बाहृय परजीवीबाट पीडित हुनेगर्छन् । रुघाखोकी, निमोनिया, माटे, नाम्ले जुका किर्नाजस्ता रोगका समस्या रहेकाले प्राविधिकको निगरानीमा पाठपाठीलाई तीन देखि चार महिनाको उमेरमा जुकाको र आन्तरिक परजीवीविरुद्ध वर्षमा चारपटक औषधि खुवाउनुपर्छ ।

    बाख्राको लागि ८० प्रतिशत डाँलेघाँस र बाँकी भुइँघाँस मिसाएर खुवाउनु उपयुक्त  हुन्छ ।  हावाको आदानप्रदान हुने गोठ भएमा स्वासप्रशवासका रोगबाट बच्ााउन सकिन्छ । तराईमा शीतलताको लागि उत्तर र पहाडमा हिउँको चिसोबाट बच्न दक्षिण फर्काएर केही उचाइ भएको टाँडसहितको गोठ बनाउन सुझाव दिइन्छ
    Labels: , ,

    नेपाल मा पाईने बाख्राका प्रजातिहरु

    2:07 AM
    नेपाल मा पाईने बाख्राका प्रजातिहरु

    himalayan bakhra palan, gorkha bungkot nepal
    himalayan bakhra palan, gorkha bungkot nepal
    आजकल धेरै जात का बाख्रा हरु नेपाल मा पाल्न थालिएको भए पनि मुख्य त निम्न किसिम का बाख्रा हरु नीपाल आ पाईन्छ । 
                 नेपाली मूलका बाख्राहरूको विशेषता
    नेपाली मूलका बाख्राहरू कठिन परिस्थिति तथा कमसल खालको आहारा खाएर पनि राम्रो उत्पादन क्षमता गरेका हुन्छन् । यिनीहरू सालाखाला वर्ष दिनको उमेरमा बोका खोज्छन् । एक पटकमा १–३ वटासम्म पाठापाठी ब्याउँछन् र वर्षमा दुईपटक तथा दुई वर्षमा पाँच पटकसम्म ब्याउँछन् । बाख्राहरूको आयु करिब १५ वर्षको हुन्छ । नेपालमा पालिने बाख्राहरूलाई भौगोलिक क्षेत्रको आधारमा चार वर्गमा बाँड्न सकिन्छ । 
    • उच्च पहाडी भेगमा पालिने बाख्राः सिन्हाल, च्याङग्रा,
    • तल्लो पहाडी भेगमा पालिने बाख्राः खरी,
    • तराई क्षेत्रमा पालिने बाख्राः तराई बाख्रा ।

    a) तराई मूलका बाख्राहरूको वर्णन
    • तराई बाख्राः नेपालको तराई क्षेत्रमा पाइने यी अवर्णित जातका बाख्रा हुन् । भारतेली जातको जमनापारीको गुण यसमा केही प्रतिशत आएको हुँदा यिनीहरूको केही लामो कान, केही लामो खुट्टा हुन्छ । यिनीहरू मझौला आकारका र विभिन्न रङ्गका हुन्छन् । बाख्राको कुल सङ्ख्यामध्ये तराईबाख्राको सङ्ख्या करिब ८ प्रतिशत मात्र रहेको अनुमान छ । यिनीहरूको शारीरिक तौल करिब ३०–४० किलो (बोका) र २०–२५ किलो (बाख्रा) को हुन्छ । यिनीहरू सालाखाला एकवर्षको उमेरमा गर्भधारण गर्छन र एक पटकमा सरदर दुईवटा बच्चा ब्याउँछन् । यिनीहरूले १२६ दिनको बेतमा ८७ लिटर दूध दिन्छन् । यस जातको बाख्रा विशेषगरी खसी बोका उत्पादनको लागि पालिने गरिन्छ ।

    b)खरी वा औले बाख्राः 
    नेपालको मध्य तथा तल्लो पहाडी भेगमा यस जातका बाख्रा पालिन्छन् । नेपालमा पालिएका कुल बाख्राको सङ्ख्या मध्ये आधा भन्दा बढी खरी जातका बाख्रा पालिन्छन् । सानो आकारको,े कालो तथा खैरो रङ्ग गरेका यस जातका बाख्राले धेरै सङ्ख्यामा पाठापाठी जन्माउन सक्ने क्षमता हुन्छ । यस जातको बाख्रामा आपूmले खाएको आहारालाई मासुमा बदल्न सक्ने क्षमता निकै राम्रो हुन्छ । मासु खाँदिलो तथा स्वादिलो मानिन्छ । रोगव्याधी कम लाग्ने, कमसलखानपान र प्रतिकूल वातावरणमा पनि यिनीहरूले राम्रो उत्पादन दिन सक्छन् । वयस्क बोका ३०– ४० किलो वजन गरेको हुन्छ र बाख्रा २०–३० किलोका हुन्छन् । यस जातको बाख्रीले दुई वर्षमा तीन पटक र एक पटकमा २ देखि ४ वटासम्म बच्चा जन्माउँछन् । यिनीहरूले ८–१० महिनाको उमेरमा बोका खोज्छन् । यिनीहरूले १०६ दिनको बेतमा ५९ लिटर दूध दिने गर्छन् ।

    c) उच्च पहाडी भेगमा पालिने बाख्राः सिन्हाल, च्याङग्रा,
    सिन्हालः उच्च पहाडी भेगमा सिन्हाल जातको बाख्रालाई भेडासँगै घुम्तीगोठमा पालिन्छ । बाख्राको कुल सङ्ख्यामध्ये सिन्हालको सङ्ख्या करिब ३५ प्रतिशत रहेको अनुमान छ । जङ्गली घाँसपातलाई आहाराको रूपमा सदुपयोग गर्ने क्षमता यिनीहरूमा अति राम्रो हुन्छ । यिनीहरू ठूलो आकारका लामालामा सिङ्ग गरेका हुन्छन् । वयस्क बाख्राको शारीरिक तौल करिब ४०–४५ किलो बोका र ३०–४० किलो (बाख्रा)को हुन्छ । यी बाख्राहरूले ज्यादा गर्मी तथा वर्षा सहन सक्दैनन् । जाडोबाट बच्न यस जातको बाख्राको शरीरमा पनि केही लामो लामो रौं हुन्छ, जसको भित्री भागमा मसिनो भुत्ला उम्रिएको हुन्छ, यस भुत्लालाई पश्मिना भन्दछन् । सिन्हाल बाख्राबाट वर्षमा १००–१२० ग्राम जति पश्मिना पाउन सकिन्छ । सिन्हाल बाख्राहरू करिब १५ महिनाको उमेरमा गर्भधारण गर्छन र वर्षमा एक पटकमात्र ब्याउँछन् र एक बेतमा एउटा बच्चामात्र जन्माउँछन् ।

    च्याङग्राः च्याङग्रा नेपालको हिमाली क्षेत्रका चिसो, अर्धमरुभूमि जस्तो ठाउँहरू विशेषतः हिमालपारी मनाङ्ग, मुस्ताङ् आदि जिल्लाहरूमा मात्र पालिन्छन् । बाख्राको कुल सङ्ख्यामध्ये च्याङ्ग्राको सङ्ख्या करिब ६ प्रतिशत मात्र रहेको अनुमान छ । यसको शरीरभरि १५–२० से.मी. लामो रौंले ढाकेको हुन्छ । यसै लामो रौं भित्र मसिनो भुवादार रेशमी भुत्ला पाइन्छ, जसलाई पश्मिना भनिन्छ । यस्तो रौंले च्याङग्राको शरीरलाई न्यानो पारेर राख्छ र जाडो सकिए पछि झर्न लाग्छ । पश्मिना निकै मुल्यवान हुन्छन् । यसबाट उच्च कोटीको गरम कपडाहरू, शाल, गलबन्दी पच्छौरा आदि बनाइन्छ । कृषकहरू जाडो बिते पछि च्याङ्ग्रालाई काँइयोले थक्रिएर पश्मिना सङ्कलन गर्छन् । एउटा चयाङग्राबाट वर्षमा १५०–२५० ग्रामसम्म पश्मिना पाउन सकिन्छ । तिब्वतेली मूलका च्याङग्राहरू केही ठूलो आकारका हुन्छन् । यिनीहरूको शारीरिक तौल ७० किलोसम्मको हुन्छ । नेपाली च्याङग्राहरू केही सानो जीउडालका हुन्छन् । यिनीहरूको शारीरिक तौल सरदर ३५–४० किलो बोका र २७–३० किलो बाख्राको हुन्छ । च्याङग्राहरू ढिलो वयस्क हुन्छन् । एक डेढ वर्षको उमेरमा पहिलोपटक बाली लागि वर्षमा एक फेर र एउटा मात्र बच्चा ब्याउँछन् । उच्च हिमाली भेगमा च्याङग्राहरूलाई भारी बोकाउन पनि प्रयोग गरिन्छ । यिनीहरूले ७–८ किलो सामान बिशेषतः नुन, चामल बोकर हिँड्न सक्छन् ।

    1.8 विदेशी मूलका बाख्राहरू:

    विदेशी मूलका बाख्राहरूको विशेषताः
    विदेशी मूलका बाख्राहरू मासु तथा दूध उत्पादनका लागि निकै प्रशिद्ध छन् । नेपाली हावापानीमा फस्टाउन सक्ने विदेशी मूलका जमुनापारी, बारबेरी, बोर, आदि जातका बाख्राहरू लोकप्रिय हँु दै गएका छन् । विदेशी मूलका केही बाख्राहरू नेपाली जातका बाख्राहरूको नश्ल सुधारका लागि पनि प्रयोगमा ल्याइएका छन् । विदेशी जातका केही मुख्य मुख्य बाख्राहरू निम्न हुन्ः

    a) जमुनापारी यो भारतीय मूलको सबैभन्दा ठूलो, अग्लो जीउडालको लोकप्रिय जातको बाख्रा हो । यस जातको बाख्रा मासु र दूध उत्पादनको लागि उपयुक्त मानिन्छ । लामो लामो तुरलुङ्ग झुन्डिएको कान, लामो अग्लो गोडा, सुगाको जस्तो नाक, देख्नमा भव्य, पछाडिको फिलामा लामो लामो रौं यस जातको विशेषता हो । वयस्क बोका ५०–६० किलोे वजन गरेको हुन्छ । बाख्रा ४०५–५० किलोकी हुन्छे । उन्नत तरिकाले पालेमा जमनापारीको खसी ९० किलोसम्मको हुन्छ । यस जातको बाख्रीले वर्षमा एकपटक र एउटै मात्र बच्चा जन्माउँछ । बाख्रीले एक दिनमा २.५ लिटर दूध दिन्छ । छ महिनामा पाठाको तौल करिब १५ किलोको हुन्छ । ठूलो जीउडाल, बढी दूध, छिटो हुर्कने तथा जङ्गली घाँसपातमा पनि राम्ररी जीवन निर्र्वाह गर्न सक्ने भएको हुँदा नेपालमा यस जातको बाख्रा निकै लोकप्रिय भएको छ । नेपालमा यस जातका बाख्राहरूलाई १०००–१२०० मिटरसम्मको उँचाइमा पाल्न सकिन्छ । यस जातको बाख्रा कृषि अनुसन्धान केन्द्र, बन्दिपुर तथा धनगढी बाख्रा फार्ममा पालिएका छन् । स्थानीय जातका बाख्राहरूको नश्ल सुधारका लागि सरकारी स्तरमा यस जातका बोकाहरूको प्रयोग गरिन्छ ।

    b) बारबरीः सानो गठीलो जीउ गरेको, रातोमा सेतो टाटापाटा परेको यो अफ्रिकी मूलको बाख्रा हो, झलक्क हेर्दा मृग जस्तो देखिन्छ । घरमा बाँधेर पाल्न यस जातको बाख्रा निक्कै उपयुक्त हुन्छ । यो मासु तथा दूध उत्पादनका लागि उपयुक्त मानिन्छ । वयस्क बोकाको तौल ३७–४० किलो र बाख्रीको तौल २२–२५ किलो हुन्छ । एक बेतमा २–३ वटा बच्चा ब्याउँछन् । यिनीहरूले एक बेतमा २२५ लिटर दूध दिन्छन् । वर्षमा दुई पटक ब्याउँछन् । दूध बढी दिने, सानो चिटिक्कको जीउ, धेरै बच्चा ब्याउन र हुर्काउन सक्ने तथा स्वादिलो मासु हुने भएकोले नेपालको तराई क्षेत्रमा यस जातको बाखा निकै लोकप्रिय रहेको छ । नेपालमा सर्वप्रथम सन् १९६६ मा इजरायलबाट यस जातका बाख्राहरू झिकाइको थियो । यस जातको बाख्रा धनगढी स्थित बाख्रा विकास फार्म, बुढीतोलामा पालिएको छ । सरकारी स्तरमा पनि स्थानीय जातका बाख्राहरूको नश्ल सुधारका लागि यस जातका बोकाहरू वितरण गरिएका छन् ।

    c) बोअर बाख्रा- यो अफ्रिकी मूलको मासु उत्पादनका लागि विश्व प्रशिद्ध जातको बाख्रा हो । उन्नत तरिकाले पालनपोषण गर्दा बोअर बाख्राको शारीरिक वृद्धिदर सबै बाख्राहरू भन्दा बढी दैनिक २०० ग्राम सम्म पाइएको छ । यिनीहरूको रङ्ग प्रायः सेतो र टाउको केही रातो हुन्छ । वयस्क भाले ९०–१३० किलो र पोथी ८०–१०० किलोसम्मकी हुन्छ । यसको बोका ६ महिनामा र पाठी १० महिनाको उमेरमा गर्भाधारण गर्न योग्य हुन्छन् । साला खाला बाखीले एक पटकमा दुई पाठापाठी ब्याउँछ र दुई वर्षको अवधिमा तीन पटक ब्याउँछ । जन्मदा नै यसका पाठापाठीहरू ३–४ किलाका हुन्छन् । पाठापाठीहरू तीन महिनाको उमेरमा २५ – ३० किलोका हुन्छन । बोअर बाख्रालाई तराई तथा मध्य पहाडीक्षेत्रमा सफलतापूर्वक पाल्न सकिन्छ । यो बाख्रा नेपाल कृषि अनुसन्धान परिषद्ले २०६५ साल देखि परीक्षण शुरु गरेको छ । नीजि स्तरमा केही बाखा फार्मे बाग्मती बाख्रा फार्म तथा अन्यले पनि बोअर बाख्रा पाल्ने गरेका छन् ।

    d) सानन्ः बाख्रा दूध उत्पादनको निमित्त यो विश्वविख्यात जातको बाख्रा हो । यस जातको बाख्राको उत्पत्ति स्वीटजरल्यान्डमा भएको हो । यिनीहरूको रङ सेतो वा नौनी जस्तो हुन्छ । कान ठाडो तथा चनाखो देखिन्छ । सिङ्ग प्रायः उम्रन्न । बोका तथा बाख्री दुवैमा चुस्स दाह्री उम्रेको हुन्छ । वयस्क बाख्रीको तौल ७५ किलो र बोका ९० किलोको हुन्छ । पहिलोपटक ११–१२ महिनाको उमेरमा ब्याउँछ । ब्याएपछि ८–१० महिनासम्म दूध दिइरहन्छ । यिनीहरूले एक दिनमा दुई देखि पाँच लिटरसम्म दूध दिन्छन् । दुधमा करिब ४ प्रतिशत प्mयाट पाइन्छ । यस जातको बाख्राको दूध उत्पादन क्षमता बढी भएकोले यो बाख्रालाई बाख्रा जगतकी दूधकी रानी “मिल्क क्विन अफ गोट वर्ड” पनि भनिन्छ । सर्वप्रथम यस जातको बाख्रा २०२३ साल (सन् १९६६) मा इजराइलबाट नेपालमा झिकाइ स्थानीय जातको बाख्राको दूध उत्पादन क्षमता बढाउन प्रयोगमा ल्याइएथ्यो । नेपालमा १५००–२५०० मिटरसम्मको उँचाइका क्षेत्रमा पालन गर्न यस जातको बाख्रा उपयुक्त देखिएका छन् । यस जातको बाख्रा हाल चितलाङ तथा पाँचसयखोला फार्ममा पालिएका छन् ।

    e) अँगोरा- यस जातको बाख्रा विशेषगरी मोहेयर को लागि पालिन्छ । मोहेयर, रेशम जस्तो नरम रौँ हो । यस्तो रौँ अङगोरा बाख्राको शरीरमा जाडो मौसममा उम्रने तथा गरममा झर्ने गर्छ । मोहेयरबाट उच्चकोटीको गरम कपडाहरू बनाइन्छ । अङगोरा बाख्राको मूल थलो हिमालय क्षेत्र भएतापनि यसको उत्पत्ति टर्कि तथा एसिया माइनर भएको अनुमान गरिन्छ । वयस्क बोकाको तौल ६०–८० किलो र बाख्री ४०–५० किलो वजनका हुन्छन् । एउटा बाख्राबाट सालाखाला प्रतिवर्ष ३ किलो मोहेयर उत्पादन हुन्छ ।
    Labels: , ,

    Jamunapari Goat

    10:06 PM
    Jamunapari Goat
    amunapari goat in himalayan goat breeding farm nepal, gorkha bungkot
    Jamunapari goat in himalayan goat breeding farm nepal, 
    Jamunapari (Jamnapari)  one of the beautiful goats originated from Indian subcontinent. These goat breeds also have been imported to Indonesia where this breed became very popular and had commercial success. Basically, the name of “Jamunapari” goat was derived from the river “Jamuna” in the state of Uttar Pradesh (UP). These goats are also found in Bangladesh. This goat breed is reared for both milk and meat. However, it is more popular as dairy goat. This breed is one of the ancestors of the American Nubian goat breed. When it comes to Jamunapari behavior, during the winter, these goats spend more than 80% of their time in grazing and in summer, this falls to around 50%. Jamunapari goat breed browses on bushes, tree leaves or small plants and the top of grasses rather than typical ground grazing.
    Milk: Average daily yield varies from 1.5 to 2.0 kg per day with a total lactation yield of about 200 kg.
    Kidding: Usually doe kids once a year, giving birth to single in 57% while twins in 43% cases, They kid once a year.
    Jamnapari Breed features
    Size (AVG) Male Female
    Body weight (kg) 50 - 62 35 - 40
    Body length (cm) 86.0 70.5
    Chest girth (cm) 86.0 73.5
    typical Jamnapari is white with patches of tan on the neck and head. Their heads tend to have a highly convex nose, which gives them a parrot-like appearance. They have long flat drooping ears which are around 25 cm long. Both sexes have horns. The udder has round, conical teats and is well developed. They also have unusually long legs. The Jamnapari male can weigh up to 120 kg, while females can reach around 90 kg. The name is derived from the location of the breed beyond the river Jamna (Jamna Par) in Uttar Pradesh. Both sexes are horned; horn length: 8.69 cm. Tail is thin and short. A thick growth of hair on the buttocks, known as feathers, obscures the udder when observed from behind. The udder is well developed, round, with large conical teats
    Labels: , ,

    Sirohi Goat

    2:55 AM
    Sirohi Goat
    sirohi goat, himalayan goat breeding farm, bungkot, gorkhax

    Sirohi goat breed is considered as the profitable breed for rearing in the goat farm. This goat breed is from Sirohi district of Rajasthan.Generally this breed of goat is raised for the meat production though the milk yielding is comparatively less of about 0.5kg of milk a day.This breed is well adapted to the hot and dry climatic condition like of Rajasthan. Sirohi Breed are best when kept under the stall feeding system. Generally Sirohi goat gives birth twice a year single 40% and twins 60% andtriplets are very rare.Sirohi goat starts its first kidding at the age of 18 to 20 months. The newly born kid weight usually ranges from 2-3 kgs.
    Compact, medium-sized animals. Coat color predominant1y brown, with lignt or dark brown patches; a very few individuals are completely white. Most animals are wattled. Ears are flat and leaf-like. medium-sized and drooping; ear length: 18.8 + _0.6 cm (15). Both sexes have small horns. curved upward and backward; horn 1ength: 7.7 ~ 0.15 cm (144). Tail is medium in length and curved upward; tail 1ength: 16.7 ~ 0.14 cm (153). Udder is small and round. with small teats placed laterally.
    Adult males

    Adult females

    Body weight 50.37 22.54 
    Body length 80.0 61.3
    Height at withers 85.6 68.4 
    Chest girth 80.3 62.4 
    The Sirohi goat is a compact, medium-sized breed  . Its coat colour predominantly brown, with light or dark brown patches; a very few individuals are completely white. Most animals are wattled. Ears are flat and leaf-like, medium-sized and drooping. 
    Labels: , ,

    Beetal Goat

    2:51 AM
    Beetal Goat
    beetal goat in himalayan goat farm, bungkot gorkha nepal
    The Beetal Goat is a breed of goat from Pakistan that is used to produce milk and meat. It is genetically related  to the Jamnapari Goat. The Beetal Goat is also known as the Amritsari Goat.
    The Beetal goat is considered a good milker. It demonstrates a large body size and high fecundity. It is known to usually give birth to two or three kids at a time.
    The Beetal Goat is also utilised for hide. The hide of these goats is valuable due to the large size of these goats and their characteristically soft skin. Various forms of leather are sourced from these goats such as velour, suede and chamois which are used in the manufacturing of clothes, shoes and tanned goods.
    Beetal Goats have been used in selective breeding programs. These programs are designed to incopeerate some of the qualities of the beetal goats into the local goats of the region. These goats are well adapted to stall feeding and thus preferred for more intensive styles of goat farming.
    This goat is mostly of Balck and grey color, big swollen nose, long flat and curly ears with tall body. In our farm the height of he goat is approximately 110 cm and she goat is 80 cm with average weight 69kg and she goat is 40 kg. It reproduce 3 times in around 2 years with 50% twins . In terai and hilly region (Bhawar ) good profit can be earn.
    Labels: , ,